Ang Anino Sa Iyang Pahiyom

Ang Anino Sa Iyang Pahiyom
By Genamos_US of Washington DC, USA

Panahon kadto sa tingpamulak
Ang mga putot nga nagbuswak
Niadtong nanglabay nga mga adlaw
Sa daplin baybayon kami naglakaw

Gigunitan ko ang iyang mga kamot
Mga bulak nangalimyon sa kahumot
Ang adlaw nga nagtambo sa dagat
Naibog sa balud nga nagpangidhat

Namasilong kami sa punoan sa talisay
Aron mopahulay sa among pagbaklay
Gitutokan ko ang iyang katahom makalukmay
Ang iyang pahiyum makawala sa kabudlay

Didto ko gikulit ang duha namong mga ngalan
Sa kahoy nga siniprahan sa gugmang hilabihan
Gisugilon ko didto ang tiunay kung pagbati
Nga kaniya ang mga saad ug panumpa gipabati

Gipaambit niya ang iyang mga damgo sa umaabot
Nga siya manimpalad sa gawas nasod ako mosabot
Wala ako magtuo nga may katapusan ang tanan
Sa paglabay sa panahon gikaluhaan sa kausaban

Mga sulat ug tawag nga wala akoy tubag
Mga kabalaka og kalibog nagkatigulaag
Wala ako masayod kung ngano siya nausab
Ang kasingkasing ko murag ako gidunggab

Karon, giduaw ko pagbalik ang maong dapit
Namasin na siya mobalik sa akong pagsampit
Kadtong punoan sa talisay nagpabilin milabong
Misaksi sa duha namong pagbati karon napalong

Ipaanod ko nalang sa mga balod sa kalimot
Sa dagat sa kagahapon misubay ang pagsabot
Ang pagsubli sa kagahapon walay ikapuli
Ang nawagtang nga bulak sa gugmang giwakli

Gihanduraw ko ang anino sa iyang pahiyom
Miduaw kanako nga nagduwaduwa sa katahum
Gipuno sa mga kolor ang damgo kung gilaum
Kaniya ang dughan ko nagpabilin naghandum